Moje praktyki

W poprzednim poście pisałam o tym, co działo się u mnie przez cały czerwiec, zarówno w życiu prywatnym jak czytelniczym.

W czerwcu  robiłam również obowiązkowe praktyki zawodowe. Ciekawi co, gdzie, jak i kiedy?

Ten moment kiedy czekasz cały rok, aby zapisać się na praktyki w upatrzonym wydawnictwie, idziesz tam w lutym, aby nikt nie zajął ci miejsca na czerwiec i...

Kocham czytać, kocham książki, dlatego stwierdziłam, że czemu nie pójść na praktyki zawodowe do wydawnictwa książek. Zwłaszcza, że znajduje się ono na liście miejsc polecanych przez uczelnię. W tamtym roku czekał mnie zawód, bo pytając się w kwietniu o wolne miejsce na czerwiec tegoż już nie było. No nic. Poszłam do Urzędu Miasta. I wiecie co? Tamte praktyki wspominam najlepiej do tej pory. Wracając do wydawnictwa - postanowiłam sobie, że za rok mi się uda. W mojej głowie pojawiła się też myśl, że skoro tyle osób jest chętnych na praktyki to znaczy, że są one świetne. Zatem znając sytuację z poprzedniego roku, w tym poszłam tam w lutym. Udało się. Cieszyłam się bardzo. Za kilka miesięcy miałam rozpocząć praktyki w wydawnictwie książek.
Przyszedł czerwiec. Pierwszy dzień. Moje oczekiwania były naprawdę wysokie i chciałam przez ten jeden miesiąc poczuć się jak członek załogi. Jednak prawdziwy jest cytat z Papierowych miast Johna Greena: ,,Nic nigdy nie zdarza się tak, jak to sobie wyobrażamy". Chyba nie trzeba komentować.
Moje zadania to m.in. przygotowywanie wysyłki prasowej, czyli książek, które wysyłane były do znanych ludzi związanych z kulturą i literaturą. Do każdej paczki dołączano takie materiały prasowe o każdej książce - kilka słów o autorze, o fabule, jakieś opinie, fragment książki lub jakiegoś wywiadu, inne polecane książki autora. Miałam okazję kilkukrotnie sama tworzyć takie materiały prasowe. Poza tym zajmowałam się drobnymi czynnościami związanymi z otwarciem nowej księgarni wydawnictwa - robiłam przypinki, losy i listę osób wartych zaproszenia. Były też dni, w których nie było za wiele do zrobienia (zakładam, że to przez okres wakacyjny i urlopowy), a wtedy wykorzystywałam ten czas na czytanie swoich ebooków. Przeczytałam ich trochę, więc ten czas wbrew pozorom nie był zmarnowany.
Przy okazji mogłam podejrzeć jak wygląda praca w takim wydawnictwie. Gdzieś w głębi mojej głowy pojawiła się kiedyś taka myśl czy nie spróbować pracy w wydawnictwie. Ale szczerze przyznam, że to chyba nie dla mnie. Pomimo tego, że kocham książki i wszystko co z nimi związane, nie mogłabym pracować przy komputerze przez 8h. Wiem, że teraz większość zawodów na tym polega, ale nie wiem czy chcę być tak uziemiona. Na moje oko praca w wydawnictwie nie jest ciężka, a głównymi tematami są tematy książkowe, więc to, co zapewne każdy pracownik tam lubi. Tu ogromny plus, że można łączyć pasję z pracą. Chyba każdy o tym marzy, a niewielu się udaje.
Miłą niespodzianką był prezent na zakończenie moich praktyk. Miałam możliwość wybrania sobie trzech książek i jestem bardzo szczęśliwa, że mogłam je dostać.
Być może w innych wydawnictwach praca wygląda podobnie, może zupełnie inaczej. Nie chciałabym się jednak zniechęcać i zamykać na tę branżę. Może w przyszłości znowu spróbuję swoich sił w jakimś wydawnictwie? Na razie myślę tylko, żeby odpocząć i wykorzystać wakacje w 100%.

Skoro wcześniej wspomniałam o zeszłorocznych praktykach w Urzędzie Miasta to napiszę o nich kilka zdań. Przede wszystkim czas, który zajmowały mi praktyki był wykorzystywany w 100%. Kończyłam jedno zadanie, zaczynałam następne. I to, co było najlepsze to różnorodność czynności. Pisałam teksty promocyjne o mieście, tworzyłam newslettery, uczestniczyłam w konferencjach i brifingach prasowych, byłam obecna przy nagrywaniu tzw. setki do radia, robiłam także zdjęcia w terenie, przeprowadzałam wywiad... I najważniejsze - coś, z czego jestem dumna - mój i koleżanki, z którą robiłam praktyki tekst ukazał się na łamach miejskiej gazety, w dodatku podpisany naszymi nazwiskami! Te praktyki to dowód na to, że praca w Urzędzie Miasta nie musi być nudna i związana z papierologią ;)
Macie jakieś dobre/złe wspomnienia z własnych praktyk? A może nigdy nie mieliście okazji ich robić?