Rozważna i romantyczna

Tytuł: Rozważna i romantyczna
Autor: Jane Austen
Gatunek: klasyka literatury, romans

Oj Jane, Jane...
Powieść została wydana w 1811 roku. W XIX wieku! Podobno od momentu wydania cieszy się niesłabnącym powodzeniem. Ciekawe wśród kogo... Ja też postanowiłam ją przeczytać w ramach mojego małego Wyzwania-klasyka, bo nie przeczytać choć jednej książki tak znanej autorki to wstyd. Chyba.

Romans opowiada o dwóch siostrach Dashwood. Jedna z nich - Marianna - jest tytułową romantyczną. Dziwnie to brzmi. Druga z sióstr, jak łatwo się domyślić, jest rozważna i ma na imię Eleonora. Obie dziewczyny przeżywają miłosne perypetie. Jedna podejmuje decyzje posługując się bardziej umysłem, druga - słuchając swojego serca. Trochę pompatycznie to brzmi. Jeżdżą to tu, to tam. Do rodziny, do znajomych i przyjaciół. Nawet nie zaprzątałam sobie zbytnio głowy, aby zapamiętać kto jest kim i dla kogo. Obie zakochują się w pewnych mężczyznach i kiedy każdy myśli, że są z nimi zaręczone, okazuje się coś zupełnie innego. Wiecie, jak to było w tamtych czasach. Jeśli kobieta spodobała się mężczyźnie przy pierwszym spotkaniu, to zazwyczaj było już wiadomo, że w niedalekiej przyszłości będzie ślub. Oczywiście jeśli rodzice jednej i drugiej strony się na to zgodzą. I jeśli przyszli małżonkowie wniosą odpowiednio wysoki majątek we wspólny związek. A ta kwestia jak się okazuje może być dość problematyczna. To, co mnie trochę rozbawiło to fakt, że korespondencję listowną mogą prowadzić ze sobą tylko narzeczeni. Dziwne zwyczaje panowały w XIX-wiecznej Anglii.

Zatem wszystkie wydarzenia, które opisane zostały w powieści mają związek z miłosnymi przygodami sióstr. Wiało nudą, bo wiadomo, że Jane nie opisała płomiennego romansu, ani wątku miłosnego tak teraz powszechnego we współczesnej literaturze. Ten w ,,Rozważnej i romantycznej" jest opisany na miarę tamtego wieku.
Oprócz miłosnych podbojów możemy poznać życie XIX-wiecznych ludzi pochodzących z różnych warstw społecznych.

Mam wrażenie, że tytułowe bohaterki nie zostały przedstawione w należyty sposób. Obecnie oczekuje się od autora zarysowania charakteru, wyglądu, psychiki, emocji postaci. Tutaj niestety tego zabrakło, ale znowu zwalę to na wiek, w którym stworzono romans.
Właśnie przyszła mi do głowy taka myśl, że każdy gatunek ewaluował w perspektywie czasu. I pomyślałam o ,,Frankensteinie" Mary Shelley. W czasach, kiedy powstał był uznawany za horror, dzisiaj jednak nikt nie nazwałby go tym mianem. Tak samo rzecz się ma z ,,Rozważną i romantyczną" - kiedyś uznawano ją za romans, dzisiaj mamy już inne wyobrażenia o tym gatunku.

Wracając do ,,Rozważnej i romantycznej". Całość wydarzeń można ująć w jednym zdaniu: W życiu Marianny i Eleonory pojawiają się mężczyźni, okazują się nicponiami i znikają, a potem znowu pojawiają się mężczyźni, tym razem inni. To moje całe podsumowanie powieści.

Nie ukrywam, że lubię klimat XVIII czy XIX wieku, ale tym razem pani Austen nie trafiła w mój gust. Nie będę tu pisać, że książka jest beznadziejna i nudna, bo komuś może się ona spodobać. Dlaczego nie. Na mnie nie zrobiła wrażenia. Nie zaprzestaję jednak na przeczytaniu tylko tej książki autorki. Postanowiłam, że na pewno przeczytam ,,Dumę i uprzedzenie" i mam taką nadzieję, że przynajmniej ona zrekompensuje moje rozczarowanie.
Co więcej mogę jeszcze napisać. Otóż ,,Rozważną i romantyczną" dostałam dawno, dawno temu jako nagrodę. W moim mieście co roku w czerwcu burmistrz miasta rozdaje nagrody najlepszym uczniom każdej ze szkół. Jest ich mało, więc laureatów też jest niewielu. Ja wtedy, oprócz MP4 (mam ją do dzisiaj), dostałam także ten romans. Wyobraźcie sobie, że miałam wtedy 13 lat i nie byłam zbytnio zadowolona z takiej nagrody. Z tego co pamiętam, to wolałam dostać kolejny słownik. Jak się zapewne domyślacie, nie przeczytałam jej jako trzynastolatka. Próbowałam, ale mi nie wyszło. Za jakiś czas spróbowałam ponownie. Też się nie udało. Przeczytałam tę książkę dopiero za trzecim podejściem. I za trzecim razem też nie było łatwo przez nią przebrnąć.

Żeby nie było tak pesymistycznie - bywały momenty, kiedy to, co czytałam zaczęło mnie interesować. Szczególnie te wszystkie dłuższe historie, co się z kimś działo, albo dlaczego zachował się tak, a nie inaczej (tu szczególnie chodzi o tych panów, którzy pojawili się, a potem zniknęli z życia Marianny i Eleonory).

Czytaliście coś Austen? Podobno ,,Rozważna i romantyczna" cieszy się niesłabnącym powodzeniem, więc ktoś musiał nabić te statystyki ;)
Napiszcie w komentarzu Wasze zdanie/opinię :)