Wakacyjny sekret czyli Najmroczniejszy sekret

Tytuł: Najmroczniejszy sekret
Autor: Alex Marwood
Wydawnictwo: Albatros
Gatunek: kryminał, sensacja, thriller

To już drugie moje spotkanie z autorką. Pierwsze okazało się wielkim rozczarowaniem, ale jak to się mówi - do trzech razy sztuka. Sięgnęłam więc po następną pozycję z dorobku Marwood. Przede mną jeszcze jedna, którą mam w planach. Najbliższych planach, bo jestem ciekawa, czy tam również jest tyle nieścisłości i niedopowiedzeń.

Po lekturze "Najmroczniejszego sekretu" jestem tak zdezorientowana jak nigdy. Ale najpierw może co nieco o fabule. Otóż, zgodnie z opisem z tyłu książki, z imprezy z okazji 50. urodzin Seana Jacksona nagle znika jego córeczka - Coco, jedna z bliźniaczek. Goście bawią się, piją, żartują i niczego nie widzą. Dobra, ten motyw jest już za bardzo oklepany, bo niedawno czytałam kilka książek, gdzie taki wątek się pojawił (m.in. "Kto porwał Daisy Mason?"). Wszyscy są w szoku, kiedy dowiadują się o tragedii, która wydarzyła się pod ich nosem. Policyjne śledztwo nie prowadzi do poznania prawdy. Nikt nie wie, co się stało i nikt nigdy się nie dowie. Aby na pewno?

Narracja prowadzona jest dwutorowo - są retrospekcje z kilku dni przed, z i po imprezie Seana oraz narracja opowiadająca teraźniejszość. Dzięki temu dowiadujemy się, co tak naprawdę wydarzyło się, kiedy trzyletnia Coco zniknęła z domu. Ale o tym za moment.
Minęło dwanaście lat od zaginięcia dziewczynki. Teraz każdego absorbuje śmierć niedawnego jubilata - Seana Jacksona. To był bardzo dziwny mężczyzna. Ohydnie bogaty, miał wielu równie bogatych i nadętych przyjaciół, których wiązały ze sobą nie tylko więzi przyjaźni, ale i pieniądza oraz brudów, które każdy o każdym wiedział. To właśnie w gronie tych najbliższych 12 lat temu bohater świętował pół wieku życia. Co jeszcze o nim wiemy? Miał 4 żony! Gdy ożenił się po raz pierwszy miał 32 lata, po raz drugi - 44, po raz trzeci - 52, a po raz czwarty - 57. Jego żony, kiedy za niego wychodziły miały odpowiednio 32, 27, 45 i 22 lata. Miał pięcioro dzieci, co ciekawe tylko córki. Najmłodsza miała około dwóch lat, kiedy umarł. Jedna zniknęła dawno temu, a z pozostałymi nie miał kontaktu. Ten zarys sylwetki wystarczy już, żeby sobie wyobrazić, co z niego był za człowiek. Pomimo tego, Ruby (bliźniaczka Coco) i Milly - dwie z jego córek, postanawiają pojechać na pogrzeb swojego ojca, którego nie widziały, ani nie słyszały kilka lat. Między nimi rodzi się siostrzana więź, a znacznie starsza Milly postanawia opiekować się siostrą, która nie jest tak szczęśliwa w życiu jak powinna.

W trakcie pobytu w dawnym domu ojca, wśród jego dawnych przyjaciół oraz macochy, Milly dowiaduje się prawdy. Dowiaduje się, co tak naprawdę stało się z Coco. Ta wiadomość na zawsze zmienia jej życie oraz stosunek do pewnych osób, w tym ojca.

Tutaj zaczyna się zgrzyt. W retrospekcji mamy jasno przedstawioną akcję tych kilku dni z przeszłości, kiedy zaginęła Coco. Trochę było to rozwleczone w czasie. Tutaj autorka skupiła się przede wszystkim na opisaniu relacji międzyludzkich - relacji między Seanem, jego ówczesną żoną, dziećmi i przyjaciółmi, których zaprosił na świętowanie. Tutaj poczytamy również o różnych intrygach. Powolutku dochodzimy do tego, co się stało z trzylatką. I tu mogę zdradzić, że nigdzie nie zniknęła. Nikt jej nie porwał. A co się z nią stało? Tego sami możecie się dowiedzieć ;)

To, co dowiaduje się Milly na temat zaginionej siostry różni się diametralnie od prawdziwej historii. W ogóle tu było tyle nieścisłości... Autorka wprowadziła lekki zamęt. Tak samo było w "Dziewczyny, które zabiły Chloe". Po przeczytaniu "Najmroczniejszego sekretu" miałam tyle pytań w głowie, które nigdy nie zostaną zaspokojone...

W powieści mamy też polski wątek! Obok domu Seana pracuje ekipa robotników z Polski. Ciekawie został przedstawiony obraz naszych rodaków przez brytyjską pisarkę. Nic, czego byśmy nie wiedzieli, ale i tak fajnie poczytać, zwłaszcza, że polskie wątki nieczęsto pojawiają się w zagranicznej literaturze.

Podsumowując, ta pozycja o wiele bardziej podobała mi się od poprzedniej. Tutaj przynajmniej mieliśmy więcej historii z samego feralnego weekendu, choć kluczowy moment został ściśnięty na jednej - dwóch stronach. Bohaterowie są o wiele lepiej zarysowani i przedstawieni. Możemy poznać ich myśli, motywy działania czy podejmowanych decyzji. Nie mogę zrozumieć tylko, dlaczego Sean Jackson zachował się tak jak się zachował, kiedy dowiedział się o Coco...

Znakomitą książką bym jej nie określiła, ale nie jest zła.
Może przy trzeciej książce będę zachwycona? Okaże się niedługo.

A Wy spotkaliście się z twórczością Marwood?