Nudy na pudy, czyli Dwór cierni i róż

Tytuł: Dwór cierni i róż
Autor: Sarah J. Maas
Wydawnictwo: Uroboros
Gatunek: literatura młodzieżowa

Zacznę inaczej niż zazwyczaj. Nie będzie żadnego wstępu ani wprowadzenia. Od razu przejdę do mojej opinii. Słyszałam i czytałam wiele recenzji. Większość zachwalała całą serię "Dworu cierni i róż". Pomyślałam, że świetnych książek nigdy za wiele, więc w końcu wyczaiłam pierwszy tom na półce w bibliotece i niewiele myśląc zabrałam go do domu.

Najpierw trochę o fabule. Feyra ma 19 lat i jest łowczynią. Utrzymuje całą rodzinę. Kiedyś byli bardzo bogaci, ale stracili majątek. Tylko Feyra przejmuje się losem ojca. Siostry nie są tym zainteresowane, a bardziej pieniędzmi, które Feyra przynosi, a one chętnie wydają.
Pewnego dnia podczas polowania bohaterka zabija ogromnego wilka, który jest fae - magiczną istotą, która jest nieśmiertelna i zamieszkuje po drugiej stronie muru.
Skoro jest nieśmiertelna, dlaczego można ją zabić jesionowymi strzałami?
Za morderstwo musi jednak zapłacić. W drzwiach jej domu pojawia się Tamlin - fae z wysokiego rodu. Karą dziewczyny jest spędzenie reszty życia na dworze Tamlina. Życie za życie. Dziewczyna nie potrafi przestać myśleć o ucieczce i losie swojej rodziny. Martwi się, że umrą z głodu, bo jej siostry nie są tak rozgarnięte jak ona. A ojciec sam sobie nie poradzi, mając problemy zdrowotne.

Z czasem coraz więcej czasu poświęca poznaniu magicznej krainy, w której czyhają różne niebezpieczeństwa na zwykłego śmiertelnego człowieczka.
Tak naprawdę książka była o wszystkim i o niczym. Wątku miłosnego jak na lekarstwo, a podobno to romans! Stop! Tego nie mogę jasno stwierdzić, bo nie doczytałam książki do końca. Może końcówka była niezwykle porywająca i pasjonująca, obfitująca w zwroty akcji i miłosne uniesienia. Tego nigdy się nie dowiem, bo już nigdy nie zamierzam mieć jej w swoich rękach. Automatycznie rezygnuję z zapoznania się z pozostałymi tomami. Nie zamierzam tracić czasu skoro mogę go wykorzystać w ciekawszy, efektywniejszy i pożyteczniejszy sposób.

Pierwszy raz wylałam na jakąś książkę tyle pomyj, ale każdy ma inny gust, a akurat ta nie trafiła w moje gusta czytelnicze. Napiszę jeszcze, że to druga książka w moim życiu (!), której nie dokończyłam. Mam żelazną zasadę - każdą książkę czytam do końca, nawet wtedy, kiedy ciężko mi przebrnąć przez kolejne strony. Choćbym zasypiała, męczyła się trzy tygodnie albo czytała równocześnie jeszcze dwie inne - zawsze, powtarzam, zawsze kończę każdą rozpoczętą historię. Nie lubię tego uczucia urwanej opowieści. I zawsze mam takie myśli, że może później wydarzy się coś interesującego, coś, co zmieni opinię o całej książce. Ale tym razem zostałam pokonana. Leżę na czytelniczym placu boju.

Trzeba przyznać, że autorka nieźle się rozpisała, ale co to za przyjemność czytać taką pisaninę (moja subiektywna opinia!). Widać jak na dłoni, że nie ma tu żadnego pomysłu. Po prostu to, co przyszło jej do głowy, o tym napisała. Akcja nie toczy się szybko i jakby usunąć zapchajdziury o wszystkim i o niczym, byłoby lepiej. Nudziłam się przy czytaniu. Być może wylewam wiadro pomyj na tę książkę, bo jestem "za stara" na takie młodzieżówki.
Jeszcze raz podkreślam, że to tylko MOJA SUBIEKTYWNA OPINIA, która nie ma zamiaru nikogo obrazić. Piszę, co czuję po jej przeczytaniu. Zdaję sobie sprawę, że cały cykl zyskuje coraz szersze grono fanów. Tym razem jestem po ciemnej stronie mocy. Zdecydowanie mówię nie!
I to w ogóle nie jest atak na autorkę, bo tak się składa, że podczas tej samej wizyty w bibliotece wypożyczyłam także "Szklany tron". Już teraz mogę zdradzić, że już go przeczytałam i bardzo mi się podobał ;) Nie mam pojęcia, dlaczego "Dwór cierni i róż" okazał się taką klapą.

Jetem ciekawa Waszych opinii.
Czy tylko ja jestem takim krytykiem?