Wystarczy film, za książkę dziękuję

Istnieją na świecie takie ekranizacje, które sprawiają, że nie ma się ochoty na przeczytanie książki. Masz wtedy wrażenie, że historia opowiedziana w filmie jest dostatecznie dobrze przedstawiona, a ty nie czujesz potrzeby, żeby ponownie czytać ją na kartach powieści. Czasami masz wrażenie, że książka nie zaoferuje Ci nic nowego lub po prostu zniekształci obraz filmu, który bardzo Ci się podobał. Pora na przedstawienie kilku filmów, po których straciłam ochotę na przeczytanie książek. Oto one:

1. Za to, co teraz napiszę nieźle mi się dostanie. Zlinczujecie mnie, powyzywacie i wirtualnie pobijecie. Ale zmierzmy się z tą prawdą. Napiszę to w jednym zdaniu. Uwielbiam wszystkie części Harry'ego Pottera, ale książek nie zamierzam czytać. No już. Nie bijcie. Tak jakoś wyszło, że filmy o Harry'm towarzyszyły mi podczas dzieciństwa, potem również, nawet towarzyszą mi nadal. Za każdym razem, kiedy lecą po kolei w telewizji, zasiadamy przed telewizorem i oglądamy dobrze znane historie. Niektóre kwestie znamy z bratem już na pamięć, ale nadal te filmy nas cieszą. Tu muszę się wytłumaczyć, czemu nie czytałam książek. Po pierwsze jakoś tak wyszło, że nie miałam dawniej okazji tego zrobić. Po drugie jestem typem czytelnika, który bardzo nie lubi opasłych książek, a nie oszukujmy się, Harry Potter jednak ma trochę stron... Wiem, że prawdopodobnie gdybym jednak skusiła się przeczytać te powieści, przepadłabym, ale nie mam ochoty tego robić. Mam już przed oczami jedną wizję pokazaną w filmach i jej będę się trzymać. Przynajmniej wiem, kim jest Harry Potter :D

2. Ten i kolejny punkt będą poświęcone jednemu gatunkowi filmów. Otóż chodzi o te historie z poważnie chorymi nastolatkami, które zakochują się w sobie. Na pewno znacie "Gwiazd naszych wina". Ale spokojnie, nie chodzi o niego. Chodzi o "Trzy kroki od siebie". Historia bardzo podobna, bo mamy chłopaka i dziewczynę, którzy są poważnie chorzy i nie mają co liczyć na normalne życie. Ich domem jest szpital, a rodziną pielęgniarki i inni chorzy. Smutna rzeczywistość nabiera trochę kolorów, kiedy zakochują się w sobie. Przeżywają ze sobą radosne chwile, zapominają o chorobie. Robią to, czego im nie wolno, aż dochodzi do tragedii. Tak kończą się takie historie. Niestety. I nie wiem jak Wy, ale czasami po prostu nie mam ochoty fundować sobie podwójnej dawki smutku. Dlatego po obejrzeniu filmu "Trzy kroki od siebie" nie chcę czytać książki. Wierzę, że historia w powieści rozwija się i kończy tak samo. Wystarczy.

3. A kolejnym podobnym filmem jest "W blasku nocy". I tak samo - dziewczyna cierpi na pergaminową skórę, co nie pozwala jej wychodzić na ostre słońce. Zakochuje się w chłopaku. Oboje starają się spotykać tylko w nocy, aby była bezpieczna. Jednak pewnego dnia dzieje się to, czego się nie spodziewają - budzą się na plaży o wschodzie słońca. I zakończenie tego filmu też nie jest optymistyczne, raczej tragiczne. I nie chcę przeżywać tego ponownie. Wystarczy mi ta książkowa ekranizacja.

4. Na tej pozycji wylądował film "Życie Pi". Dawno już miał premierę. Obejrzałam go i stwierdziłam, że akcja jest zbyt monotonna i powolna jak dla mnie. Dobrnęłam do końca i nie uwierzycie... postanowiłam jednak przeczytać książkę. Zapisałam sobie tytuł na liście książek. I tak mijały kolejne lata. Czytałam inne ciekawsze książki, ale cały czas figurowała na mojej czytelniczej liście. Aż niedawno robiłam "porządki". Stwierdziłam, że usunę z niej te książki, co do których nie jestem w 100% przekonana, że chcę je przeczytać. I niestety, po tych czystkach "Życie Pi" odrzuciłam, bo znam już tę historię, a zakładam, że książka nie zaskoczyłaby mnie niczym nowym. Cała filozofia :)

W tym momencie nie przychodzi mi do głowy więcej przykładów, ale chętnie poczytam Wasze komentarze. Koniecznie napiszcie mi czy też macie takie przypadki, że po obejrzeniu filmu, nie zamierzacie już przeczytać książki ;)